Wellcome to EBM group

ยินดีต้อนรับน้องๆทุกคนค่ะ ขอให้มีความสุขและสนุกกับการเรียนEvidence Based Medicine ของภาควิชาเวชศาสตร์ครอบครัวและชุมชนโรงพยาบาลหาดใหญ่


Staffs


12/07/2009

@จะนะ นะจ๊ะ

โย่ว พวกเรา โบว์ ยาย แจง บี แมว เฟิสตี้ กุ๊กไก่

มาส่งข่าวแล้วคะ

หุหุ พอดีว่า ยุ่งๆคะ เรยไม่ได้เข้ามาส่งข่าวคราว

เอิ๊กๆ

ไม่หรอก พ้อยคือ ไวร์เรส ที่ห้องพัก มันต้องจ่ายตังอะ เปนสัญญาณของร้านเนตแถวๆรพ

20 ชม. 100 บาท เพิ่งไปซื้อ ชม.มาเนี่ยะ

เพราะ ไวร์เรส รพ. มันมาไม่ถึงห้อง

แต่ ไม่เปนไรคะ ที่นี่ สบายมากคะ

รพ.กว้าง หย่ายดี รพ.อยุ่ในตัวอำเภออะ

ห้องพัก เรานอนห้องละ 2 คน เปน ห้องพิเศษ อ่าคะ

ห้องพิเศษก้อไม่มีรายมากหรอก มีแอร์ มีทีวี มีที่นอน มีน้ำอุ่น มีตู้เย็น มีจาน ช้อน กระติกน้ำร้อน โต๊ะกับข้าว

อืมๆ แค่นี้แหละ อ่อ มีตู้เสื้อผ้า สองตู้ แค่นี้เอง .....อิอิ

ตอนเยน ไปพวกเรา ขอพี่เค้า ออกไป เซเว่น

ไปเดินดูเมือง จะนะ กว้างดี เดินกันเต็มถนนเลยยยย

เอิ๊กๆๆ

.......ส่วนงานวันแรกเราคือ วันศุกร์

มีราวน์วอร์ดเช้า แล้วก้อ สายๆ ไป ออกชุมชน

ร้อนค่ะ มากมาย นั่งรถrefer ไป แถว บ้านควนหัวช้างไรซักอย่าง

คือว่า ไปทำแบบสำรวจสุขภาพชาวบ้าน ว่าได้ผลกระทบจาก โรงไฟฟ้า จะนะ บ้างรึป่าว

เปน โครงการวิจัยของ พี่หมอสุพัฒ กะ อ.ชนนท์ ที่มอ. อ่าคะ

พวกเราก้อไป ช่วยแจกเอกสาร ให้ชาวบ้าน

...................... เหนื่อยเหมือนกัล หุหุ

ได้คุย กะ สตรีดีเด่นที่ได้รางวัล UN สาขาอะไรซักอย่าง ที่เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมนี่แหละ

เค้าเล่ามันมากเรย เล่าว่าตอนนั้นที่เค้านำประท้อง ท่อก๊าซเนี่ยะ โดนจับเข้าคุก ต้องหนีเข้าป่า

โน่น นี่นั่น มากมาย .................เล่าอยู่นานมาก หุหุ

พอประมาณ สี่โมงเยน ก้อกลับอะ

มาอยู่เวร

...........................ไม่รู้จะเล่าอะไรแล้ว

คงออนนานๆไม่ได้ จ่ายตังค์ๆๆ

บอกอาจารย์ ขอ ค่า อินเตอร์เนต ด้วยได้มั้ยคะ อิอิ

อะ ล้อเล่น

คิดเถิง เพื่อนๆ ทู๊กคนนนนนนน นะคร่า

2 comments:

จิราพร said...

Rural health ที่จะเสนอวันนี้นะจ้ะ

"กันไว้กีกว่าแก้ เด๋วแย่แล้วจะแก้ไม่ทัน"

เป็นคำกล่าวของวีรสตรีคนนึงของจะนะ

Unknown said...

แอบอิจฉาอยู่มากโข เสียดายนะที่บ้านเราหลังใหญ่โตแล้วก็มียุงเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์มากมาย ห้องน้ำเนี่ยส้วมซึมเก๋เชียว ใช้ได้ตั้งห้องนึงแน่ะ นี่ๆๆ สามห้องนอนหนึ่งห้องน้ำเชียวนะ แถม พัดลมแพดานสวยหรูอีกต่างหาก พัดๆแล้วเหมือนจะหลุดลงมาใส่หัว

อยากไปอยู่จะนะอ่ะ อยู่ที่นี่เหมือนโดนปล่อยเกาะไม่มีใครสนใจใดๆ ไม่ได้contact ใครเลย เหงามาก ยิ่งต้องออกมาอยู่นอกรพ.ตลอดแบบนี้ ยิ่งม่ายรู้จักใครในรพ.เลยกระมัง จะขออะไรก็ลำบาก จะอ้าปากแต่ละทีเสียงก็หายไปกับสายลมเพราะเกรงใจ ฮือออ