blog ที่รัก
หลังจากส่งงานชิ้นแรกไปแล้วบล๊อกก็ดูเงียบเหงาเสียเหลือเกิน หยุดห้าวันหลายๆคนคงจะเตรียมตัวที่จะสอบและก็ไปรพช.กันอย่างเต็มที่(รึเปล่านะ)
อากาศเริ่มจะเย็นๆลง สายฝนพรำๆที่หล่นกระทบเบื้องล่างชวนให้เหงาอยู่ไม่น้อย สอดสลับกับเสียงดนตรีไทยเพลงลาวดวงเดือนยิ่งทำให้ใจมันหวิวเหงายิ่งนัก ทั้งศูนย์แพทย์ดูเงียบเหงาไปถนัดตาเลยทีเดียว อดคิดถึงวันฝนตก ยามต้องอยู่รพช.ไม่ได้ จะเหงาไหมหนอ เสียงฝนที่โน่นจะเหมือนกับเสียงสายฝนในหาดใหญ่หรือเปล่า ยามฝนตกๆ เพื่อนๆแต่ละโรงพยาบาลจะเป็นอย่างไรกันบ้างนะ เขียนเล่าสู่กันฟังบ้างเน้อ
เหงาแทบขาดใจ
ชลันธรี
1 comment:
แอบย่องเข้ามาตอนกลางคืน
เห็นก้องกริ๊พร่ำเพ้อตอนที่ทุกๆคนกลับบ้าน
ที่บ้านเราฝนก็ตกเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยหนาวเท่าไหร่ เพราะนอนเราห่มผ้า หุหุ
Post a Comment